پذیرش کریپتو در کشورهای در حال توسعه: چالش ها و فرصت ها

مقدمه ای بر ارزهای دیجیتال و گرایش های پذیرش

کریپتوکارنسی یک دارایی دیجیتال انقلابی را نشان می‌دهد که به‌عنوان یک وسیله مبادله با استفاده از رمزنگاری برای ایمن کردن تراکنش‌ها، کنترل ایجاد واحدهای اضافی و تأیید انتقال دارایی‌ها طراحی شده است. برخلاف ارزهای سنتی، ارزهای دیجیتال بر روی یک چارچوب غیرمتمرکز عمل می‌کنند و معمولاً از فناوری بلاک چین برای فعال کردن شفافیت، افزایش امنیت و تضمین ناشناس بودن استفاده می‌کنند.

ویژگی‌های کلیدی ارزهای دیجیتال شامل تمرکززدایی است که در آن هیچ مرجع مرکزی بر ارز حاکم نیست و آن را در برابر تداخل یا دستکاری مقاوم می‌کند. امنیت سنگ بنای دیگری است که با الگوریتم های پیچیده از پول و تراکنش ها در برابر کلاهبرداری محافظت می کند. ناشناس بودن ارائه شده توسط ارز دیجیتال به ویژه برای کسانی که به دنبال حفظ حریم خصوصی هستند جذاب است، زیرا تراکنش ها نیازی به افشای اطلاعات شخصی ندارند.

روندهای اخیر افزایش قابل توجهی را در پذیرش ارزهای دیجیتال در سطح جهان نشان می دهد، با افزایش قابل توجه در کشورهای در حال توسعه. طبق گزارش Chainalysis، پذیرش ارزهای دیجیتال جهانی در سال 2021 به بیش از 880% افزایش یافت که بخش قابل توجهی از این رشد ناشی از کشورهایی است که با بی ثباتی اقتصادی و دسترسی محدود به زیرساخت های بانکداری سنتی دست و پنجه نرم می کنند. کشورهایی مانند ویتنام، هند و نیجریه به دلیل عواملی مانند انعطاف پذیری تورم، تسهیل ارسال وجوه و فرصت های شمول مالی، در رتبه های بالایی در شاخص جهانی پذیرش رمزارز قرار گرفته اند.

علاقه روزافزون به ارزهای دیجیتال در مناطق در حال توسعه به دلیل پتانسیل آن برای پر کردن شکاف مالی است. کیف پول‌های موبایل، با بهره‌گیری از فناوری بلاک چین، می‌توانند شمول مالی را با فراهم کردن دسترسی افراد بدون بانک به خدمات مالی ضروری ساده‌تر کنند. این ظرفیت مخرب با اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد، با هدف تقویت رشد اقتصادی فراگیر، همسو است.

علاوه بر این، گسترش تلفن‌های هوشمند و اتصال به اینترنت راه را برای پذیرش ارزهای دیجیتال، علی‌رغم موانع مستمری مانند عدم قطعیت مقررات، شکاف‌های سواد فناوری، و محدودیت‌های اجتماعی-اقتصادی هموار می‌کند. با این وجود، برتری ارزهای دیجیتال در این مناطق بر پتانسیل آن به عنوان کاتالیزوری برای توانمندسازی اقتصادی و تحول اجتماعی تاکید دارد.

زمینه اقتصادی در کشورهای در حال توسعه

کشورهای در حال توسعه اغلب دارای چندین ویژگی اقتصادی هستند که چشم انداز مالی آنها را شکل می دهد. یکی از مسائل رایج نرخ تورم بالا است که می تواند قدرت خرید ارزهای محلی را کاهش داده و اقتصادها را بی ثبات کند. این غیرقابل پیش بینی بودن اقتصادی شهروندان را وادار می کند تا به دنبال جایگزین های مالی پایدارتر از جمله ارزهای دیجیتال باشند. در مناطقی که تورم از رشد دستمزدها بیشتر است، دارایی های دیجیتالی مانند بیت کوین و اتریوم راهی برای حفظ ارزش بدون ترس از کاهش ارزش پول های ملی ارائه می دهند.

جنبه مهم دیگر دسترسی محدود به خدمات بانکداری سنتی است. بسیاری از افراد در کشورهای در حال توسعه در مناطق روستایی زندگی می‌کنند که زیرساخت‌های بانکی یا کمیاب است یا کاملاً وجود ندارد. این جمعیت «بدون بانک» در مورد پس انداز پول، گرفتن وام و انجام معاملات روزمره با موانعی روبرو هستند. ارزهای رمزنگاری شده و کیف پول‌های تلفن همراه با ارائه روشی غیرمتمرکز برای مدیریت امور مالی راه‌حلی امکان‌پذیر ارائه می‌کنند. از طریق فناوری تلفن همراه، افراد می توانند با وجود عدم وجود شبکه های بانکی رسمی در اقتصاد جهانی مشارکت کنند.

حواله ها همچنین بخش مهمی از بافت اقتصادی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه را تشکیل می دهند. هزینه های بالا و ناکارآمدی مربوط به نقل و انتقالات بین المللی پول به طور سنتی بر فرستنده و گیرنده سنگینی می کند. ارزهای رمزنگاری شده جایگزینی مقرون به صرفه تر و سریعتر برای ارسال حواله در سراسر مرزها ارائه می دهند. در نتیجه، خانواده ها می توانند سهم بیشتری از این سرمایه های ضروری را حفظ کنند و امنیت اقتصادی و کیفیت کلی زندگی آنها را افزایش دهند.

شرایط اقتصادی در مناطق در حال توسعه، پذیرش ارزهای دیجیتال را به یک جایگزین جذاب تبدیل کرده است. وعده ارزش پایدار، دسترسی افزایش یافته از طریق کیف پول های تلفن همراه، و نقل و انتقالات بین المللی مقرون به صرفه به شدت با نیازهای افرادی که تحت تأثیر تورم بالا، زیرساخت های بانکی محدود و وابستگی به حواله هستند، طنین انداز می شود. از آنجایی که این مناطق به کاوش و پذیرش فناوری بلاک چین ادامه می دهند، پتانسیل مشارکت مالی و توانمندسازی اقتصادی به طور قابل توجهی افزایش می یابد.

چالش های نظارتی

پذیرش ارزهای دیجیتال در کشورهای در حال توسعه به طور پیچیده توسط محیط نظارتی شکل گرفته است. این مناطق اغلب با موزاییکی از چارچوب‌های قانونی دست و پنجه نرم می‌کنند که می‌تواند از مجاز تا آشکارا محدودکننده باشد. قوانین موجود ممکن است پذیرش کریپتو را تسهیل یا مانع شود، و بسیاری از حوزه‌های قضایی ابهامات قانونی قابل توجهی دارند. فقدان مقررات واضح برای کسب و کارها و مصرف کنندگان به طور یکسان عدم اطمینان ایجاد می کند و اغلب پذیرش گسترده ارزهای رمزپایه و کیف پول های تلفن همراه به عنوان ابزارهای مالی قابل دوام را متوقف می کند.

دولت‌های محلی و مؤسسات مالی نقش‌های محوری در چارچوب‌بندی چشم‌انداز نظارتی ایفا می‌کنند. برخی از دولت‌ها ارزهای دیجیتال را فرصتی برای ارتقای شمول مالی می‌دانند که امکان دسترسی آسان‌تر و گسترده‌تر به خدمات مالی را فراهم می‌کند. با این حال، برخی دیگر احتیاط می‌کنند و نگرانی‌ها در مورد نوسانات بالا و احتمال بی‌ثباتی مالی را برجسته می‌کنند. در بسیاری از موارد، موسسات مالی ممکن است به دلیل رقابت درک شده با خدمات بانکداری سنتی، در برابر ادغام رمزنگاری مقاومت کنند.

یکی از چالش‌های اصلی فقدان شفافیت مقرراتی است که می‌تواند یک محیط تجاری غیرقابل پیش‌بینی ایجاد کند. برای مثال، سازمان‌ها و کاربران فردی ممکن است به دلیل ترس از تغییر ناگهانی سیاست‌ها یا سرکوب‌های شدید، از پذیرش کامل ارزهای دیجیتال منصرف شوند. این محیط نامطمئن می تواند مانع از سرمایه گذاری و نوآوری در این بخش شود.

نوسانات بالا یکی دیگر از موانع مهم است. ارزهای رمزپایه به دلیل نوسانات قیمتی بدنام هستند که می تواند اعتماد کاربران بالقوه را از بین ببرد و خطرات مالی را تشدید کند. پتانسیل زیان های مالی بزرگ می تواند به ویژه در کشورهای در حال توسعه که ثبات اقتصادی در آن ها اغلب مخاطره آمیز است، نگران کننده باشد.

علاوه بر این، خطرات مربوط به کلاهبرداری و کلاهبرداری را نمی توان اغراق کرد. رشد سریع بازار ارزهای دیجیتال متأسفانه با افزایش طرح‌های کلاهبرداری و شیوه‌های فریبنده همراه بوده است. فقدان نظارت نظارتی قوی این خطرات را تشدید می کند، اعتماد مصرف کننده را تضعیف می کند و مانع پذیرش گسترده تر می شود.

پرداختن به این چالش‌های نظارتی نیازمند یک رویکرد متعادل است که نوآوری را تقویت می‌کند و در مقابل خطرات مالی محافظت می‌کند. مقررات شفاف، منصفانه و منصفانه می تواند به طور قابل توجهی چشم انداز پذیرش ارزهای دیجیتال را افزایش دهد و راه را برای سیستم های مالی فراگیرتر در کشورهای در حال توسعه هموار کند.

موانع تکنولوژیکی

یکی از مهم‌ترین موانع پذیرش گسترده ارزهای دیجیتال در کشورهای در حال توسعه، زیرساخت‌های فناوری یا فقدان آن است. در بسیاری از مناطق، دسترسی محدود به اینترنت به عنوان یک مانع اساسی است. بدون اتصالات اینترنتی پایدار و قابل اعتماد، استفاده یکپارچه از فناوری بلاک چین و تراکنش های رمزنگاری غیرعملی می شود. این چالش با این واقعیت تشدید می‌شود که ضریب نفوذ پهنای باند در بسیاری از این مناطق کم است و بخش بزرگی از جمعیت را بدون ابزاری برای مشارکت در فعالیت‌های مالی دیجیتال می‌گذارد.

علاوه بر مشکلات اتصال به اینترنت، فقدان فراگیر سواد دیجیتال در میان کاربران بالقوه وجود دارد. برای بسیاری از افراد در کشورهای در حال توسعه، مفهوم ارزهای دیجیتال و فناوری‌های زیربنایی آنها، مانند بلاک چین، به راحتی قابل درک نیست. این شکاف دانش از پذیرش انبوه جلوگیری می کند و بسیاری را در مورد مزایای بالقوه آن شک و تردید می کند. برنامه های آموزشی و کمپین های آگاهی برای ابهام زدایی و ایجاد اعتماد در استفاده از ارزهای دیجیتال بسیار مهم هستند.

علاوه بر این، زیرساخت‌های فناوری موجود اغلب برای پشتیبانی از خواسته‌های شبکه‌های ارزهای دیجیتال ناکافی است. فناوری بلاک چین به توان محاسباتی و منابع انرژی قابل توجهی نیاز دارد که بسیاری از کشورهای در حال توسعه برای ارائه مداوم آن مجهز نیستند. ناکارآمدی در منبع تغذیه و عدم وجود سخت افزار پیشرفته، ادغام راه حل های رمزنگاری را در این مناطق پیچیده تر می کند.

با وجود این موانع، ابتکارات مختلفی برای پر کردن این شکاف ها در حال انجام است. کیف پول‌های موبایلی که بدون نیاز به اتصال دائمی به اینترنت روی تلفن‌های همراه اصلی کار می‌کنند، به عنوان راه‌حل‌های عملی برای گنجاندن افراد بیشتری در اکوسیستم مالی دیجیتال ظاهر می‌شوند. مکانیسم‌های تراکنش آفلاین، که در آن تراکنش‌ها می‌توانند بدون دسترسی فوری به اینترنت امضا و تأیید شوند و بعداً همگام‌سازی شوند، نیز در حال افزایش هستند. هدف این راه‌حل‌های نوآورانه افزایش شمول مالی از طریق در دسترس‌تر و قابل استفاده‌تر کردن رمزارزها، حتی در محیط‌هایی که از نظر فناوری ضعیف هستند، هستند.

موارد و مزایا استفاده کنید

کریپتوکارنسی به عنوان یک ابزار مالی متحول کننده در کشورهای در حال توسعه ظاهر شده است و طیف وسیعی از موارد استفاده را ارائه می دهد که پتانسیل مقابله با چالش های مختلف اجتماعی-اقتصادی را دارد. یکی از کاربردهای مهم در حوزه حواله است. کارگران مهاجر معمولاً هنگام ارسال پول به خانه از طریق کانال های سنتی با هزینه های تراکنش بالایی مواجه می شوند. استفاده از ارز دیجیتال برای حواله‌ها می‌تواند این هزینه‌ها را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و اطمینان حاصل کند که بخش بزرگ‌تری از وجوه به دریافت‌کنندگان مورد نظر می‌رسد. این می تواند تأثیر مثبتی بر رفاه مالی خانواده ها و جوامع در کشورهای در حال توسعه داشته باشد.

تراکنش‌های خرد یکی دیگر از موارد استفاده امیدوارکننده برای ارزهای دیجیتال در این مناطق است. در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، جمعیت قابل توجهی بدون بانک وجود دارد که به خدمات مالی متعارف دسترسی ندارند. کیف پول‌های موبایلی که از ارزهای دیجیتال پشتیبانی می‌کنند می‌توانند یک پلتفرم امن و کارآمد برای انجام تراکنش‌های خرد ارائه دهند. خواه خرید اقلام ضروری روزانه باشد یا پرداخت هزینه حمل و نقل عمومی، استفاده از رمزارز می تواند تراکنش های مالی را بدون نیاز به حساب بانکی تسهیل کند، و مشارکت مالی و مشارکت اقتصادی را ارتقا دهد.

پروژه های مالی مبتنی بر جامعه به طور قابل توجهی از پذیرش ارز دیجیتال سود می برند. در مناطق روستایی یا مناطقی با زیرساخت های بانکی محدود، ارزهای دیجیتال می توانند جایگزین قابل اعتمادی برای سرمایه گذاری های مالی جمعی مانند گروه های پس انداز یا انجمن های تعاونی باشند. ارزهای دیجیتال با دور زدن موانع بانکداری سنتی، جوامع را قادر می سازند تا منابع را جمع آوری کنند، در پروژه های محلی سرمایه گذاری کنند و توسعه پایدار را ارتقا دهند.

مزایای پذیرش ارزهای دیجیتال در کشورهای در حال توسعه فراتر از صرفه اقتصادی است. ماهیت غیرمتمرکز کریپتو می‌تواند وابستگی به ارزهای محلی ناپایدار را کاهش دهد و ذخیره ارزش پایدارتری را ارائه دهد. علاوه بر این، شفافیت و قابلیت ردیابی ذاتی فناوری بلاک چین می‌تواند اعتماد را افزایش داده و موارد تقلب را کاهش دهد و اکوسیستم مالی سالم را تقویت کند.

در پایان، پذیرش ارز دیجیتال در کشورهای در حال توسعه فرصت های بی شماری را ارائه می دهد. از کاهش کارمزد تراکنش ها و افزایش شمولیت مالی گرفته تا تسهیل طرح های مالی مبتنی بر جامعه، مزایای بالقوه قابل توجهی است. در حالی که چالش هایی برای غلبه بر آن وجود دارد، استفاده نوآورانه از ارزهای دیجیتال، آینده مالی روشن تر و فراگیرتری را برای کشورهای در حال توسعه نوید می دهد.

ملاحظات اجتماعی و فرهنگی

پذیرش ارز دیجیتال در کشورهای در حال توسعه به طور قابل توجهی تحت تأثیر عوامل اجتماعی و فرهنگی است. آموزش نقش مهمی در شکل دادن به نگرش نسبت به ارزهای دیجیتال دارد. آگاهی و درک نحوه عملکرد ارزهای دیجیتال برای تقویت اعتماد در میان کاربران بالقوه بسیار مهم است. در بسیاری از جوامع، تلاش‌ها برای آموزش مردم در مورد استفاده‌های عملی از ارزهای دیجیتال می‌تواند شمول مالی را تسریع کند، به‌ویژه برای کسانی که دسترسی محدودی به خدمات بانکداری سنتی دارند.

رهبران جامعه نیز به‌عنوان چهره‌های محوری در این فرآیند پذیرش عمل می‌کنند. تأیید یا مخالفت آنها می تواند به طور قابل توجهی افکار عمومی را تحت تأثیر قرار دهد. به عنوان مثال، در برخی مناطق روستایی آفریقا، روسای محلی یا بزرگان دهکده نفوذ قابل توجهی دارند. اگر این رهبران استفاده از کیف پول های موبایل و ارزهای دیجیتال را تایید کنند، می تواند اعتماد ساکنان را برای تعامل با این ابزارهای مالی افزایش دهد. در مقابل، تردید از این ارقام می تواند به عنوان یک مانع مهم عمل کند و مانع پذیرش شود.

سنت های محلی و هنجارهای فرهنگی عناصر اضافی هستند که می توانند پذیرش ارزهای دیجیتال را تشویق یا مانع شوند. برای مثال، در برخی از فرهنگ‌های آسیایی که سطح بالایی از ادغام فناوری در زندگی روزمره وجود دارد، پذیرش ارزهای دیجیتال ممکن است به عنوان یک پیشرفت طبیعی تلقی شود. با این حال، در مناطقی که تراکنش‌های نقدی عمیقاً در بافت تعاملات اجتماعی ریشه دارند، انتقال به ارزهای دیجیتال ممکن است با مقاومت روبرو شود. به عنوان مثال، در هند، با وجود اکوسیستم کیف پول موبایلی گسترده، برخی از مناطق به دلیل احساسات فرهنگی مرتبط با ارز فیزیکی، تمایلی به حذف کامل پول نقد ندارند.

یک مطالعه موردی از نیجریه این پویایی ها را نشان می دهد. با وجود موانع قابل توجه پذیرش، مانند بی اعتمادی به سیستم های دیجیتال و آموزش مالی محدود، تلاش های هماهنگ طرفداران ارزهای دیجیتال محلی شروع به تغییر ادراکات کرده است. کارگاه‌های آموزشی و تأییدیه‌های رهبران محترم جامعه به تدریج در حال ایجاد یک محیط ارز دیجیتال دوست‌دارتر هستند. این طرح‌ها نشان می‌دهند که چگونه پرداختن به ملاحظات اجتماعی و فرهنگی برای باز کردن پتانسیل فناوری‌های مالی در کشورهای در حال توسعه ضروری است.

نمونه هایی از پذیرش رمزنگاری موفق

در سال های اخیر، چندین کشور در حال توسعه موفقیت قابل توجهی را در پذیرش ارزهای دیجیتال، به دلیل نیاز به مشارکت مالی و غلبه بر موانع بانکداری سنتی، نشان داده اند. یکی از نمونه های قابل توجه نیجریه است، جایی که پذیرش رمزارز به دلیل بی ثباتی اقتصادی و جمعیت قابل توجهی که بانک ندارند، افزایش یافته است. بازیگران کلیدی مانند Paxful و Binance این حرکت را با ارائه پلتفرم‌های کاربرپسند برای تجارت همتا به همتا تسهیل کرده‌اند. مقررات دولتی در ابتدا موانعی را به همراه داشت، اما حمایت از جوامع رمزنگاری به تدریج به موضع استقبال بیشتری منجر شد. این تأثیر قابل توجه بوده است، به طوری که بسیاری از نیجریه ای ها اکنون از ارز دیجیتال برای حواله، پس انداز و به عنوان محافظ در برابر تورم استفاده می کنند.

یکی دیگر از داستان های موفقیت آمیز ونزوئلا است، جایی که ابر تورم ارزش پول ملی را به شدت کاهش داده است. در پاسخ، شهروندان به ارزهای دیجیتال روی آورده اند و بیت کوین و دش محبوبیت خاصی پیدا کرده اند. ابتکاراتی مانند معرفی دستگاه های خودپرداز بیت کوین و مشارکت محلی با خرده فروشان نرخ پذیرش را تقویت کرده است. کارآفرینان و کسب‌وکارهای محلی، با درک اهمیت ارزهای دیجیتال، نقش‌های مهمی در جهت‌یابی چالش‌های نظارتی و ایجاد یک محیط ارز دیجیتال پسند ایفا کرده‌اند. افزایش استفاده از کریپتو ثبات اقتصادی را برای بسیاری از ونزوئلایی ها فراهم کرده است و امکان تراکنش های امن تر و ذخیره ارزش را فراهم می کند.

کنیا همچنین مدل موفقیت آمیزی از پذیرش رمزنگاری را نشان می دهد، عمدتاً از طریق کیف پول های تلفن همراه مانند M-Pesa که خدمات ارزهای دیجیتال را در بر می گیرد. این ابتکارات میلیون ها کنیایی را قادر ساخته تا با سهولت بیشتری در اقتصاد جهانی مشارکت کنند. شرکت‌هایی مانند BitPesa و Binance نقش مهمی در همکاری با شرکت‌های محلی فین‌تک برای یکپارچه‌سازی پرداخت‌های رمزنگاری دارند. مانع اولیه، بدبینی عمومی بود که به تدریج از طریق کمپین های آموزشی هدفمند و مشارکت جامعه برطرف شد. این منجر به افزایش شمول مالی و ارائه راه حل های مالی جایگزین برای جمعیت تحت بانک شده است.

این مثال‌ها نشان می‌دهد که چگونه استفاده نوآورانه از ارزهای دیجیتال و مشارکت‌های استراتژیک می‌تواند با موانع مالی مرسوم مقابله کند. این کشورها با پرداختن به چالش‌های محلی منحصربه‌فرد و همکاری با ذینفعان جامعه، گام‌های مهمی در تقویت مشارکت مالی از طریق ارزهای دیجیتال برداشته‌اند.

html

چشم انداز آینده و توصیه ها

با نگاهی به آینده، آینده پذیرش ارزهای دیجیتال در کشورهای در حال توسعه هم امیدوارکننده و هم مملو از چالش به نظر می رسد. کارشناسان علاقه فزاینده و افزایش ادغام فناوری‌های رمزنگاری را پیش‌بینی می‌کنند که ناشی از مزایای بالقوه مانند بهبود شمول مالی و دسترسی بیشتر به خدمات مالی است. با این حال، موانع قابل توجهی باقی مانده است که باید برای تحقق کامل این پتانسیل برطرف شود.

یکی از مسائل مبرم نیاز به چارچوب های نظارتی قوی است. سیاستگذاران نقش مهمی در ایجاد محیطی ایفا می کنند که نوآوری را تقویت می کند و در عین حال حمایت از مصرف کننده و ثبات مالی را تضمین می کند. مقررات جامع می تواند خطرات مرتبط با نوسانات بازار، فعالیت های تقلبی و سوء استفاده احتمالی از ارزهای دیجیتال را کاهش دهد. دستورالعمل‌های روشن همچنین کسب‌وکارها و سرمایه‌گذاران قانونی را جذب می‌کند و اکوسیستم کلی را بهبود می‌بخشد.

فن‌آوران به همان اندازه حیاتی هستند، زیرا آنها برای ایجاد کیف پول‌های موبایلی امن‌تر، مقیاس‌پذیرتر و کاربرپسندتر و راه‌حل‌های بلاک چین تلاش می‌کنند. تقویت زیرساخت های فناوری می تواند به غلبه بر موانع پذیرش، مانند نگرانی های امنیتی و پیچیدگی استفاده از ارزهای دیجیتال کمک کند. سرمایه‌گذاری در آموزش و ابتکارات ظرفیت‌سازی، جمعیت محلی را قادر می‌سازد تا از نوآوری‌های کریپتو به طور موثر استفاده کنند.

مشارکت جامعه یکی دیگر از اجزای کلیدی است. جنبش‌های مردمی و گروه‌های محلی حامی کریپتو می‌توانند آگاهی و درک از مزایا و خطرات مرتبط با ارزهای دیجیتال را افزایش دهند. استفاده از سرمایه اجتماعی و اعتماد در جوامع می تواند پذیرش گسترده ارزهای دیجیتال را تسریع کند.

علاوه بر این، همکاری‌های استراتژیک بین بخش‌های دولتی و خصوصی می‌تواند پذیرش گسترده‌تر کریپتو را تسریع کند. مشارکت با موسسات مالی، استارتاپ‌های فناوری و سازمان‌های غیردولتی می‌تواند تخصص و منابع متنوعی را برای مقابله با چالش‌ها و استفاده از فرصت‌های ارائه شده توسط ارزهای دیجیتال در مناطق در حال توسعه به ارمغان بیاورد. این رویکرد چندجانبه برای رشد و توسعه پایدار ضروری خواهد بود.

در نتیجه، مسیر پذیرش جریان اصلی ارزهای دیجیتال در کشورهای در حال توسعه پیچیده اما قابل دستیابی است. کشورهای در حال توسعه با پرداختن به چالش‌های نظارتی و فناوری و تقویت همکاری‌های قوی اجتماعی و نهادی، می‌توانند پتانسیل تحول‌آفرین ارزهای دیجیتال را باز کنند.

“`